Kiedy można ogłosić upadłość? Wniosek o ogłoszenie upadłości jednoosobowego przedsiębiorcy lub spółki, należy złożyć w terminie 30 dni od momentu powstania stanu niewypłacalności. W spółce taki obowiązek spoczywa na każdej osobie, która posiada prawo jej prowadzenia i reprezentowania. Kiedy można ogłosić upadłość?
Co to oznacza w praktyce? Będąc członkiem zarządu można złożyć taki wniosek samodzielnie, niezależnie do pozostałych członków zarządu. Upadłość przedsiębiorstwa związana jest z wieloma konsekwencjami i zależnościami prawnymi, dlatego warto skorzystać w tej sprawie z konsultacji prawniczej.
Po czym poznać, że firma jest niewypłacalna i należy złożyć wniosek o upadłości?
Art. 11 ustawy Prawo upadłościowe jasno określa, że dłużnik jest niewypłacalny, w przypadku gdy:
– stracił zdolność do uiszczania zobowiązań finansowych,
– jego zobowiązania finansowe są wyższe niż wartość majątku.
Stan musi się utrzymywać przez czas dłuższy niż 24 miesiące.
Prawo upadłościowe wskazuje zatem na dwie niezależne przesłanki, które decydują o powstaniu stanu niewypłacalności w przedsiębiorstwie. Pierwszą z nich określamy jako przesłankę płynnościową. Jej najważniejszą cechą jest utrata zdolności do uiszczania wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Przesłanka ta obowiązuje każdego przedsiębiorcę – niezależnie od formy prawną wykonywanej działalności (osoba fizyczna, spółka kapitałowa czy fizyczna). Druga przesłanka określana jest zamiennie zadłużeniową, majątkową lub bilansową. Ma miejsce, gdy w czasie minimum 24 miesięcy majątek dłużnika jest mniejszy niż jego zobowiązania. Przesłanka nie odnosi się do osób fizycznych. Podmiotowo obejmuje przedsiębiorców, którzy działają w formie jednostek organizacyjnych (głównie spółek kapitałowych oraz osobowych). Wyjątkiem są spółki, w których przynajmniej jednym wspólnikiem , jest osoba fizyczna. Odpowiada ona za ich zobowiązania bez żadnych ograniczeń swoim majątkiem.
Jakie są domniemania związane z przesłankami niewypłacalności?
Domniemania prawne obejmują obie przesłanki upadłościowe. Co to oznacza? W przypadku pierwszej płynnościowej, domniemywa się, że dłużnik stracił możliwość wypełniania zobowiązań finansowych, jeśli opóźnienie w spłacie jest dłuższe niż trzy miesiące. Od kiedy liczyć ten czas? Od daty, gdy najdłuższa należność zyskała miano wymagalnej. Określa się to jako tzw. domniemanie prawne wzruszalne, czyli można je odrzucić dowodem przeciwnym. Dłużnik ma zatem prawo, by udowodnić, że pomimo upływu trzech miesięcy, wciąż jest zdolny uregulować zaległości. Zwykle odbywa się to poprzez uzyskanie środków niezbędnych do spłaty. Drugim rozwiązaniem jest to, że wierzyciel udowadnia, że dłużnik był niewypłacalny np. już w dniu po upływie terminu wymagalności roszczenia. Kancelaria prawnicza, która zajmuje się szerokim zakresem gałęzi para, nie tylko prawem rodzinnym, może bardzo pomóc.
Zobacz również:
Czym charakteryzuje się druga przesłanka domniemania?
Druga przesłanka, która związana jest z przewagą zobowiązań dłużnika nad jego majątkiem utrzymującą się przez 24 miesiące, również dotyczy domniemania. Przyjmuje się wtedy, że zobowiązania są wyższe niż majątek na podstawie przeprowadzonego bilansu majątku, który pomija rezerwy na zobowiązania oraz zobowiązania w stosunku do jednostek powiązanych. Bilans wskazuje, że wartość aktywów jest niższa niż zobowiązania, a stan taki utrzymuje się dłużej niż 24 miesiące. Co to oznacza w praktyce? Aby sprawić domniemanie drugiej przesłanki, należy zbadać bilanse sporządzone za dwa poprzednie lata obrotowe. Domniemanie znajduje zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy w bilansach za oba ubiegłe lata wysokość zobowiązań (bez rezerw i zobowiązań wobec jednostek powiązanych) będzie przekraczała sumę aktywów. Jeśli przewaga taka nie ma miejsca w przynajmniej jednym bilansie, nie można stwierdzić stanu przewagi zobowiązań nad aktywami trwającej dłużej niż 24 miesiące. Ponadto domniemanie może być przez dłużnika podważone. W tym celu dłużnik może analizować ze zobowiązaniami nie wartość księgową majątku, ale wartość rynkową, która jest bardziej wiarygodna. Do całej wartości majątku dłużnika należy wtedy włączyć majątek już zamortyzowany w pełni, ale mogący mieć wartość rynkową. Należy podkreślić, że sprawdzana przesłanka niewypłacalności pełni wyłącznie funkcję pomocniczą w stosunku do przesłanki płynnościowej. Istotne zadłużenie stwarza dużą trudność dla sytuacji rynkowej, gdy wywołuje problemy z płatnością przedsiębiorcy.
Niemniej, przedsiębiorca, który znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, powinien zachować szczególną ostrożność. Zwłaszcza gdy spóźnia się ze spłatą zadłużeń lub przewiduje, że w przedsiębiorstwie może się pojawić jedna z dwóch przesłanek niewypłacalności. Jedną z możliwości jest konsultacja w kancelarii adwokackiej, która specjalizuje się w upadłości firm. Specjalista pomoże ustalić moment niewypłacalności oraz stworzyć wniosek o ogłoszenie upadłości. Przestrzeganie obowiązujących przepisów, a zwłaszcza 30 dniowego terminu złożenia wniosku może zabezpieczyć przedsiębiorcę przed wieloma niekorzystnymi skutkami tej sytuacji. Warto zatem korzystać z pomocy profesjonalistów.
